HTML is de opmaaktaal die wordt gebruikt voor het maken van documenten voor het World Wide Web. Hoewel er al enige tijd gewerkt wordt aan officiële specificaties voor HTML, kan het voorkomen dat bepaalde Web browsers tags accepteren die niet opgenomen zijn in de specificaties. Als mensen vragen om een lijst van "alle HTML tags" dan willen ze meestal weten welke tags ze in hun pagina's kunnen gebruiken met een redelijke zekerheid dat de mensen die die pagina's bekijken ook zien wat de maker wil. HTML kort en krachtig is gemaakt om aan deze behoefte tegemoet te komen. Ik heb geprobeerd om alle tags op te nemen die door de voornaamste browsers van vandaag ondersteund worden, maar er is een aantal nuances die dit proces al bij voorbaat onzorgvuldig doen zijn.
De oficiele organisatie die standaarden maakt voor HTML is hetWorld Wide Web Consortium (W3C), dat gelieerd is aan de Internet Engineering Task Force (IETF). De W3C heeft verschillende versies van de HTML specificatie uitgebracht, waaronder HTML 2.0, HTML 3.0, en als laatste HTML 3.2. Tegelijkertijd echter hebben de makers van browsers zoals Netscape and Microsoft vaak hun eigen "uitbreidingen" ontwikkeld, buiten het standaardiseringsproces om, en deze opgenomen in hun browsers. In sommige gevallen, zoals bijvoorbeeld bij de <CENTER> tag van Netscape, zijn deze uitbreidingen feitelijke standaarden geworden, en overgenomen door andere browser-producenten
HTML 2.0, waarin de stand van zaken wat betreft HTML in juni 1994 is vastgelegd, is de basis-standaard die alle browsers van dit moment zouden moeten ondersteunen, met inbegrip van de niet-grafische browsers. HTML 2.0 geeft het oorspronkelijke idee weer van HTML als een platform-onafhankelijke opmaaktaal, die de organisatie van informatie weergeeft in plaats van exact aan te geven hoe pagina's op het scherm getoond moeten worden. Als u er zeker van wilt zijn dat alle gebruikers alles op uw pagina's kunnen zien, gebruik dan alleen tags die in HTML 2.0 staan.
In het voorstel voor HTML 3.0, uitgekomen in 1995, werd geprobeerd HTML 2.0 uit te bouwen met toevoeging van dingen zoals tabellen en een grotere beheersing van de uitlijning van tekst rondom plaatjes. Hoewel sommige kenmerken van HTML 3.0 algemeen werden overgenomen door ontwikkelaars van browsers, gold voor veel kenmerken het tegendeel. In sommige gevallen kregen alternatieven aangedragen door ontwikkelaars van een browser een grotere verspreiding dan de "officiële" tags. Het HTML 3.0 voorstel is nu niet meer geldig, en is daarom geen officiële standaard meer.
In mei 1996 publiceerde W3C het HTML 3.2 voorstel, opgesteld om de algemeen geaccepteerde praktijk weer te geven en te standaardiseren. Daarom bevat HTML 3.2 die tags uit HTML 3.0 tags die zijn overgenomen door browser-ontwikkelaars als Netscape en Microsoft, naast breed ondersteunde uitbreidingen van HTML. In zijn Position Statement on HTML beveelt W3C aan dat aanbieders van informatie gebruik maken van de HTML 3.2 specificatie. Daarom bevat versie 3.0 van &qout;HTML kort en krachtig" alle HTML 3.2 tags. De huidige versies van de belangrijkste browsers ondersteunen in principe al deze tags (of bijna alle).
Er zijn ook een paar HTML-uitbreidingen van Netscape en Microsoft die geen deel uitmaken van het HTML 3.2 voorstel, omdat ze minder algemeen gebruikt worden, of omdat ze ontstonden nadat de de HTML 3.2 specificatie al was geschreven. Omdat Netscape Navigator een van de eerste browsers was die sommige HTML 3.0 tags ondersteunde, en omdat Netscape ongeveer 70% van de markt voor browsers in handen heeft, denken veel mensen ten onrechte dat alle Netscape-uitbreidingen (inclusief tags zoals <BLINK> en dingen als Kaders) deel uitmaken van HTML 3.0 of HTML 3.2.
Voordat u een van de tags wilt gaan gebruiken waarbij staat aangegeven dat het Netscape- of Microsoft-uitbreidingen betreft, moet u bedenken dat mensen die andere browsers gebruiken de pagina's wellicht niet zo te zien krijgen als u had bedoeld. U moet er ook rekening mee houden dat er geen garantie is dat tags die niet tot de standaard behoren door toekomstige browsers zullen worden ondersteund. U moet dus zelf beslissen of u de specifieke tags van Netscape en Microsoft wilt gebruiken. Veel mensen hebben een uitgesproken mening of je al dan niet tags moet gebruiken die geen deel uitmaken van de officiële HTML standaard. Ik ben van mening dat u datgene moet kiezen wat het beste resultaat geeft voor u en voor uw publiek, zolang u het verschil maar begrijpt. "HTML kort en krachtig" gaat uit van deze benadering. De gids is geen officiële specificatie, maar het is wel de bedoeling u een indruk te geven welke tags algemeen in gebruik zijn, en onder welke standaard zij vallen.
De proloog moet helemaal aan het begin van us bestand staan. Browsers hebben de proloog niet nodig om een bestand als HTML-document te herkennen, maar het kan browsers en mensen die het HTML-brondocument lezen een indicatie geven van de tags die erin voorkomen. De precieze syntax van de proloog hangt af van de versie van de HTML DTD (document-type definitie) die u gebruikt. Ik heb de proloog opgenomen om te gebruiken als u zich in uw document houdt aan de HTML 3.2 standaard; gebruik de proloog niet als u Netscape- of Microsoft-uitbreidingen gebruikt.
In de huidige HTML-specificatie wordt het gebruik van de <XMP> tag afgeraden omdat het de oorzaak is van "een aantaal ongelukkige interacties met verwerkingsmethoden en de neiging heeft om op een tegenstrijdige manier gebruikt en uitgevoerd te worden." In plaats ervan kan beter de <PRE> tag gebruikt worden.
Het gesuggereerde resultaat van de <BLOCKQUOTE> tag is het laten inspringen van de linker- en rechterkantlijn, en deze tag wordt vaak gebruikt om in te springen (wat in HTML 2.0 rechtstreeks kan), inplaats van voor het aanduiden van geciteerde tekst. Wees u ervan bewust dat niet alle browsers de tag op deze manier weergeven, hoewel met het verloop van de tijd steeds meer browsers over lijken te gaan op inspringen.
Het HTML 3.2 voorstel ondersteunt zowel de uitlijn-parameters van de tags voor alinea's en kopjes als de <CENTER> tag, die oorspronkelijk ontwikkeld is door Netscape. Tegenwoordig is <CENTER> vooral nodig in die situaties waar een browser de uitlijn-parameters niet ondersteunt, zoals bijvoorbeeld bij het centreren van een tabel in Netscape Navigator.
Het grootste probleem met <CENTER> is dat het een alinea-scheiding rond het gecentreerde materiaal impliceert, maar browsers die de <CENTER> tag niet ondersteunen zullen deze eenvoudigweg overslaan, en het document dus niet weergeven op de manier die de maker bedoeld had. Omdat nu steeds meer browsers het uitlijnen ondersteunen zal het gebruik van <P ALIGN=CENTER></P> steeds meer te verkeizen zijn boven het gebruik van de niet gestandaardiseerde <CENTER> tag.
De meeste HTML-tags zijn "omsluitend;"; zij hebben een begin- en een eind-tag, met tekst ertussenin (bijvoorbeeld <B>Dit is vetgedrukt</B>). De <P> tag daarentegen, werd oorspronkelijk gedefinieerd als een opzichzelfstaande tag die de ruimte tussen alinea's aangaf. Het probleem met deze benadering is dat ze niet de mogelijkheid gaf voor zaken zoals het centreren of tegen de rechter kantlijn uitlijnen van alinea's, omdat het niet mogelijk was begin en eind van de uit te lijnen tekst aan te geven. Als gevolg hiervan werd in het HTML 3.0 voorstel vanaf het begin de <P> tag als een omsluitende tag gedefinieerd, zodat alinea's moeten worden aangegeven als <P>Hier staat wat tekst</P>, en de begin-tag <P> parameters voor uitlijnen en andere dingen kan bevatten. De eind-tag </P> kan vaak worden weggelaten wanneer u geen uitlijning van een alinea opgeeft, hoewel het gebruik ervan de grenzen tussen de alinea's duidelijkr maakt in een HTML-bronbestand.
De waarde van een kleur wordt opgegeven in de vorm van een hexadecimale set van drie getallen die de waarden voor rood, groen en blauw aangeven. Mijn WWW Help Page bevat een gedeelte met links naar utilities die deze codes voor u kunnen genereren.
Er is nog steeds enige discussie gaande over de tags voor tabellen, in het bijzonder over de methode van Netscape waarbij de breedte van een tabel en een kolom behalve als een aantal pixels ook kunnen worden opgegeven als een percentage. Voor het grootste gedeelte is de toepassing van tabellen nu echter bij alle belangrijke browsers hetzelfde.
Copyright © 1995-1997 Kevin Werbach.
Laatst gewijzigd op 20 augustus 1996.