De ontwikkeling van HTML
HTML is de opmaaktaal die wordt gebruikt voor het maken van documenten
voor het World Wide Web. Hoewel er al enige tijd gewerkt wordt aan officiële
specificaties voor HTML, kan het voorkomen dat bepaalde Web browsers "eigen"
tags accepteren die niet opgenomen zijn in de specificaties. Als mensen
vragen om een lijst van "alle HTML tags" dan willen ze meestal weten welke
tags ze in hun pagina's kunnen gebruiken met een redelijke zekerheid dat
de mensen die die pagina's bekijken ook zien wat de maker wil. HTML
kort en krachtig is gemaakt om aan deze behoefte tegemoet te komen.
Ik heb geprobeerd om alle tags op te nemen die door de voornaamste browsers
van vandaag ondersteund worden, maar er is een aantal nuances die dit proces
al bij voorbaat onzorgvuldig doen zijn.
De officiële organisatie die standaarden maakt voor HTML is het
World Wide Web Consortium (W3C). Het W3C
heeft verschillende versies van de HTML specificatie uitgebracht, waaronder
HTML 2.0, HTML 3.0, HTML 3.2 en als laatste HTML 4.0. Tegelijkertijd echter
hebben de makers van browsers zoals Netscape and Microsoft vaak hun eigen
"uitbreidingen" ontwikkeld, buiten het standaardiseringsproces om, en deze
opgenomen in hun browsers. In sommige gevallen, zoals bijvoorbeeld bij
de <CENTER> tag van Netscape, zijn deze uitbreidingen feitelijke standaarden
geworden, en overgenomen door andere browser-producenten
HTML 2.0,
waarin de stand van zaken wat betreft HTML in juni 1994 is vastgelegd,
is de basis-standaard die alle browsers van dit moment zouden moeten ondersteunen,
met inbegrip van de niet-grafische browsers. HTML 2.0 geeft het oorspronkelijke
idee weer van HTML als een platform-onafhankelijke opmaaktaal, die de organisatie
van informatie weergeeft in plaats van exact aan te geven hoe pagina's
op het scherm getoond moeten worden. Als u er zeker van wilt zijn dat alle
gebruikers alles op uw pagina's kunnen zien, gebruik dan alleen tags die
in HTML 2.0 staan.
In het voorstel voor
HTML 3.0, uitgekomen in 1995, werd geprobeerd HTML 2.0 uit te bouwen
met toevoeging van dingen zoals tabellen en een grotere beheersing van
de uitlijning van tekst rondom plaatjes. Hoewel sommige kenmerken van HTML
3.0 algemeen werden overgenomen door ontwikkelaars van browsers, gold voor
veel kenmerken het tegendeel. In sommige gevallen kregen alternatieven
aangedragen door ontwikkelaars van een browser een grotere verspreiding
dan de "officiële" tags. Het HTML 3.0 voorstel is nu niet meer geldig,
en is daarom geen officiële standaard meer.
In januari 1997, nam het W3C de aanbeveling
voor HTML 3.2 aan, die was ontworpen om de inmiddels algemeen
geaccepteerde praktijk weer te geven en te standaardiseren. Daarom bevat
HTML 3.2 die tags uit HTML 3.0 tags die zijn overgenomen door browser-ontwikkelaars
als Netscape en Microsoft, naast algemeen ondersteunde uitbreidingen van
HTML.
HTML 4.0, de huidige
standaard, werd een aanbeveling van het W3C in april 1998. Deze versie
bevat een aantal nieuwe opmaakmogelijkheden, veranderingen die samenhangen
met scripts en stijlbladen, en verschillende wijzigingen die Web-pagina's
toegankelijker moeten maken voor gehandicapten. De huidige versies van
de belangrijkste browsers zouden deze tags allemaal, of bijna allemaal,
moeten ondersteunen.
Voor de toekomst werk het W3C aan een herformulering van HTML in de
context van de uitbreidbare opmaaktaal XML, een bredere en meer flexibele
standaard. Meer informatie kunt u vinden in de huidige W3C
werkversie, aangenomen in december 1998.
Er zijn ook een paar HTML-uitbreidingen van Netscape en Microsoft die
niet zijn opgenomen in de officiële HTML-standaard. Op veler verzoek
zijn deze opgenomen in "HTML Kort en Krachtig". Voordat u een van de tags
wilt gaan gebruiken waarbij staat aangegeven dat het Netscape- of Microsoft-uitbreidingen
betreft, moet u bedenken dat mensen die andere browsers gebruiken de pagina's
wellicht niet zo te zien krijgen als u had bedoeld.
Terug naar de Gids
Proloog
De proloog moet helemaal aan het begin van uw bestand staan. Browsers hebben
de proloog niet nodig om een bestand als HTML-document te herkennen, maar
het kan browsers en mensen die het HTML-brondocument lezen een indicatie
geven van de tags die erin voorkomen. De precieze syntax van de proloog
hangt af van de versie van de HTML DTD (document-type definitie) die u
gebruikt. Ik heb de proloog opgenomen die u kunt gebruiken als u zich in
uw document houdt aan de HTML 4.0 standaard; gebruik de proloog niet als
u Netscape- of Microsoft-uitbreidingen opneemt.
Terug naar de Gids
<XMP>
Eerdere versies van HTML bevatten ook de <XMP> (voorbeeld) tag, en sommige
mensen gebruiken deze nog steeds om niet omgezette HTML-codes op een pagina
zichtbaar te maken. Browsers gaan echter op een inconsistente manier om
met <XMP> en de tag is in de huidige HTML-specificatie opgenomen als
verouderd. In plaats ervan kan beter de <PRE> tag gebruikt worden.
Terug naar de Gids
<BLOCKQUOTE>
Het gesuggereerde resultaat van de <BLOCKQUOTE> tag is het laten inspringen
van de linker- en rechterkantlijn, en deze tag wordt vaak gebruikt om in
te springen (wat in HTML 2.0 niet rechtstreeks kan), in plaats van voor
het aanduiden van geciteerde tekst. Weest u ervan bewust dat niet alle
browsers de tag op deze manier weergeven, hoewel met het verloop van de
tijd steeds meer browsers over lijken te gaan op inspringen.
Terug naar de Gids
Tags voor uitlijnen
De HTML 4.0 specificatie bevat zowel de uitlijn-attributen van de tags
voor alinea's en kopjes als de <CENTER> tag, die oorspronkelijk ontwikkeld
is door Netscape. Tegenwoordig is <CENTER> vooral nodig in die situaties
waar een browser de uitlijn-attributen niet ondersteunt, zoals bijvoorbeeld
bij het centreren van een tabel in Netscape Navigator.
Het grootste probleem met <CENTER> is dat het een alinea-scheiding
rond het gecentreerde materiaal impliceert, maar browsers die de <CENTER>
tag niet ondersteunen zullen deze eenvoudigweg overslaan, en het document
dus niet weergeven op de manier die de maker bedoeld had. Omdat nu steeds
meer browsers het uitlijnen ondersteunen zal het gebruik van <P ALIGN=CENTER></P>
steeds meer te verkiezen zijn boven het gebruik van de niet gestandaardiseerde
<CENTER> tag.
Terug naar de Gids
De <P> tag
De meeste HTML-tags zijn "omsluitend;"; zij hebben een begin- en een eind-tag,
met tekst ertussenin (bijvoorbeeld <B>Dit is vetgedrukt</B>). De
<P> tag daarentegen, werd oorspronkelijk gedefinieerd als een opzichzelfstaande
tag die de ruimte tussen alinea's aangaf. Het probleem met deze benadering
is dat ze niet de mogelijkheid gaf voor zaken zoals het centreren of tegen
de rechter kantlijn uitlijnen van alinea's, omdat het niet mogelijk was
begin en eind van de uit te lijnen tekst aan te geven. Als gevolg hiervan
werd in het HTML 3.0 voorstel vanaf het begin de <P> tag als een omsluitende
tag gedefinieerd, zodat alinea's moeten worden aangegeven als <P>Hier
staat wat tekst</P>, en de begin-tag <P> attributen voor uitlijnen
en andere dingen kan bevatten. De eind-tag </P> kan vaak worden weggelaten
wanneer u geen uitlijning van een alinea opgeeft, hoewel het gebruik ervan
de grenzen tussen de alinea's helderder maakt in een HTML-bronbestand.
Terug naar de Gids
Tags voor kleur
De waarde van een kleur wordt opgegeven in de vorm van een hexadecimale
set van drie getallen die de waarden voor rood, groen en blauw aangeven.
Mijn WWW Help Page
bevat een gedeelte met links naar utilities die deze codes voor u kunnen
genereren.
Terug naar de Gids
Copyright © 1995-1999 Kevin Werbach.
Voor het laatst geactualiseerd op 1 februari 1999.